ดวงใจประกาศิต / เพฑูรย์ / อินเลืฟ

ดวงใจประกาศิต / เพฑูรย์ / อินเลืฟ / ราคา 198 ขาย 140

“ให้คุณไปตายแล้วเกิดใหม่ก่อนเถอะ คุณภาคิไนย ฉันถึงจะยอมเป็นของคุณ” 

     เพราะคำพูดท้าทายเพียงประโยคเดียวที่ ‘เพียงดาว’ ตอกหน้าเขาจนชาวูบ 
‘ภาคิไนย ธรรมวิชญ์’ มหาเศรษฐีหนุ่ม เจ้าของสัมปทานเกาะรังนกผู้เอาแต่ใจจึงรู้ว่า... หากเขาต้องการครอบครองร่างกายและความสาวของครูประถมผู้แสนจะปากกล้า ดื้อรั้น และใจแข็งอย่างเธอ เขาก็จำเป็นจะต้องทำทุกวิถีทาง... 
แม้กระทั่งอาศัยความเป็นบุตรชายของ ส.ส.ผู้ทรงอิทธิพล ควงปืนบุกขึ้นไปข่มขู่และปลุกปล้ำชำเราครูสาวถึงบนบ้าน ก่อนจะลากตัวเธอกลับไปกักขังเอาไว้ในฐานะเมียจำยอม ก็ให้รู้กันไปว่า... ถ้าเขายัดเยียดความเป็นสามีให้เธอทุกวันอย่างนี้ มันจะทำให้เพียงดาวรักเขาไม่ได้! 
     ไม่มีวัน! เพียงดาวย้ำกับตัวเองอยู่เสมอว่าเธอจะไม่มีวันหลงรักผู้ชายสารเลว

หน้าด้านไร้ยางอาย ที่คอยตามตื๊อเธออยู่ไม่หยุดหย่อนเป็นอันขาด เขากล้าดีอย่างไรมาทำก้อร่อก้อติกในงานศพของบิดาเธอ ทั้งๆที่เขาเองเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการฆาตกรรมในคืนนั้น อย่าคิดนะว่าการใช้กำลังขืนใจ และลักพาตัวเธอไปจองจำจะทำให้เรื่องทุกอย่างจบลง เมื่อโอกาสมาถึง... เธอจะทวงหนี้ชีวิตจากเขาคืนให้แก่บิดา ถึงแม้ว่าสิ่งนั้นจะเป็นการทำลายหัวใจของตัวเองก็ตาม 

“ครูคงรู้นะว่าที่ผมมาที่นี่คืนนี้เพื่ออะไร? ผมมาทวงคำสัญญาจากครู” 
“คุณภาคิไนย!” 
“ครูก็รู้ว่าตอนนี้ผมเปรียบเหมือนคนที่ตายแล้วเกิดใหม่ หวังว่าครูคงไม่ลืมคำพูดของตัวเอง” 
“คุณภาคิไนย! ฉัน...” 
“หากไม่อยากตกเป็นของผมในคืนนี้ ครูก็ยิงผมซะ!!” 

อันธพาลร้อนรักสั่งนัยน์ตาสีสนิมเหล็กมองหล่อนอย่างเร่งเร้า 

“คุณทำอย่างนี้ทำไม คุณก็รู้ว่าฉันทำไม่ได้” 
“ครูต้องทำได้ ถ้าครูทำไม่ได้ คืนนี้ครูก็ต้องเป็นของผม! ยิงผมซะ!” 
อีกครั้งที่ชายหนุ่มใจนักเลงหันด้ามปืนไปให้หล่อน

 “หากครูไม่ยิง ครูคงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา แค่หยิบมันขึ้นมาแล้วเหนี่ยวไก

แค่นี้ผมก็ทำอะไรครูไม่ได้แล้ว”ภาคิไนยยัดปืนใส่มือหล่อน “ยิงผมซะ!”

อีกครั้งที่ชายหนุ่มใจนักเลงสั่งด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม หันปลายกระบอกปืน

เข้าหาตัวเองในตำแหน่งของหัวใจ 
“จะยิงตรงนี้หรือตรงไหนก็ได้ที่ครูพอใจ แล้วครูจะรอดจากการเป็นเมียของผม” 
“ฉันไม่ ฉันทำไม่ได้” เพียงดาวสั่นหน้า น้ำตารื้นขึ้นก่อนจะไหลรินอาบแก้ม ตัวสั่นเพราะความกลัว 
ภาคิไนยยังดึงมือหล่อนให้ถือปืนจ่อไปที่หน้าอกของเขา “ยิงผมสิ! ยิงตรงหัวใจที่มันร่ำร้องว่ารักแต่ครูตรงนี้ หากครูไม่ยิงผม ก็เท่ากับว่าครูยอมรับในชะตากรรมที่จะเป็นของผม และเมื่อถึงเวลานั้น ผมจะไม่มีวันปล่อยครูไปเป็นของใครอย่างเด็ดขาด”