จอมใจคนเถื่อน /อัญญาณี (นิยายชุดคนเถื่อนที่รักเธอ)

 จอมใจคนเถื่อน /อัญญาณี /วีนัสพลัส (นิยายชุดคนเถื่อนที่รักเธอ)

    “จะ ลงมาดีดีหรือว่าจะลงมาทั้งน้ำตา นับหนึ่งถึงสามไม่ลงมา เธอเจ็บตัวแน่ หนึ่ง สอง...สะ” เขานับจำนวนครั้งเสียงดังฟังชัด คนที่อยู่ในรถรีบกระโดดลงมายืนข้างรถตู้ทันควัน

   “จำใส่หัวเอาไว้นะ อย่าให้ฉันเรียก อย่าให้ฉันสั่งเป็นครั้งที่สอง เพราะเธอจะไม่โชคดีเหมือนกับครั้งนี้” เขาใช้นิ้วชี้จิ้มไปยังกลางหน้าผากของพัชกานต์อย่างแรง จนศีรษะของเธอผงะหงาย

   “ยอดจัดการ” กล่าววาจากับเธอจบก็หันไปสั่งสุดยอดลูกน้องหนุ่มที่เดินไปหยิบโซ่เส้นหนา พร้อมกับแม่กุญแจดอกใหญ่ แล้วก้าวเดินมายังร่างของพัชกานต์ ดวงตาสาวตระหนกไม่น้อยเมื่อสุดยอดย่อตัวลงทำท่าจะใช้โซ่ล่ามข้อเท้าของเธอ

   “ไม่นะ กอหญ้าไม่ล่ามโซ่ ไม่!!” เธอร้องเสียงหลง เขยิบปลายเท้าหนีมือใหญ่ของสุดยอด

   “หุบปาก!!” เสียงตวาดดังสะท้านอีกครั้ง “ถ้าเธอไม่ยอม ฉันจะไปกรุงเทพฯ ไปล่ามพ่อกับแม่แล้วก็น้องสาวของเธอ เลือกเอาจะเอาอย่างไหน” คำขู่ของเขาดูเหมือนจะได้ผลทุกครั้ง ร่างอรชรที่ทำท่าขัดขืนในตอนแรก เปลี่ยนเป็นจำยอมในบัดดล ก้มหน้ามองข้อเท้าของตนเองที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่เส้นใหญ่อย่างเจ็บปวดใจ ต่างกับสายตาอีกคู่ที่มองภาพนั้นด้วยความสะใจ

   “ต่อไปนี้เธอคือสัตว์เลี้ยงของฉัน แล้วถ้าสัตว์เลี้ยงตัวนี้ดื้อด้าน ไม่เชื่อฟังเจ้านาย เธอคงรู้นะว่าอะไรจะเกิดขึ้น ได้บรรลัยทั้งตระกูลแน่”