มัจจุราชกระชากรัก / Janya / ธราธร

  ใครอยากอยู่กับคุณกันฮ้า! กรุณาอย่าเข้าใจผิด คนอย่างฉันไม่เคยมีความคิดแบบนั้น” “ทำไม?”     ถามพลางชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ ปลายจมูกโด่งคมลอยอยู่เฉียดแก้มนวล “ผมไม่ดีตรงไหน ทำไมคุณถึงไม่คิดจะเปิดใจ รับความหวังดีจากผมบ้าง คนอย่างผมสามารถให้คุณได้ทุกอย่าง” 

 “ก็คุณมันคิดว่าตัวเองเลิศเลอยังไงล่ะ เอาแต่ชื่นชมยกยอตัวเองว่าเพียบพร้อมสุดประเสริฐไปเสียทุกด้าน แต่คนน่ะมันเอาแต่ใจ มันบ้าอำนาจ อยากข่มเหงรังแกใครก็ทำ ไม่เคยนึกถึงจิตใจคนอื่น ไม่เคยถามความต้องการ คุณอยากได้ฉันเป็นเมียคุณก็ใช้วิธีชั่วช้าทุกอย่าง โดยไม่ถามความสมัครใจจากฉันสักคำเดียว!” 

  อคิราห์หัวเราะหึๆ ในลำคอ ขณะที่ดวงตาสีดำถ่านนั้นเพ่งดวงหน้างามที่ด่าตัวเองไฟแล่บ “คุณเห็นผมเป็นแบบนั้นจริงน่ะหรือ...” ถามเสียงครางยาวแล้วเอื้อมมือไปรั้งร่างอรชรมาชิดใกล้ จนตอนนี้คนตัวเล็กแทบเกยอยู่บนหน้าขา มืออีกข้างเลื่อนประคองอยู่ที่สะโพกนวล “ตอบมาสิ คุณเห็นผมเป็นแบบนั้นจริงใช่ไหม”  

  “ใช่!” บอกเขาพร้อมกับยกกำปั้นน้อยๆ ผลักอกแกร่งที่เริ่มบดเบียดแนบร่าง

  “ดีมาก ผมจะได้แสดงตัวตนจริงๆ ของตัวเองออกมาสักที” จบน้ำคำสุดแสนเยือกเย็นนั้น ลมหายใจร้อนๆ ของอคิราห์ก็พวยพุ่งรินรดแก้มอิ่มนวล คนตัวเล็กขยับหนี จนแผ่นหลังแนบกับประตูรถ เนื้อตัวด้านข้างจมไปกับเบาะนุ่ม ดวงตากลมๆ เบิกโต

  “นี่อย่าเข้ามานะ” ห้ามเขาด้วยเสียงสั่นๆ “ถ้าเข้ามาใกล้ฉันจะกัดลิ้นตายไปตรงนี้แหละ” “เอาสิ...”      คนตัวโตบอกราวกับกระซิบ “กัดลิ้นผมก็ได้”