กังหันเสน่หา / รัตน์วรา / พชิระอักษรในเครือ ธราธร (มีจุดสีน้ำตาลที่สันปกทั้ง 3ด้าน)

     พรหมลิขิต...ร้าย!! ดั่งสายลมพานพัดให้เธอต้องเจอกับเขา! จากครั้งแรกที่เจอ เธอก็ดูไม่ดีแล้วในสายตาเขา บวกกับคำพูดร้ายๆ ทำให้เธอต้องตกมาอยู่ในอุ้งมือมาร!      

     “ไหนว่าจะอาบน้ำล้างคราบขาวๆ ออกจากตัวให้หมดไงสายน้ำผึ้ง หรือว่ารอฉันมาช่วยอาบให้ละยายตัวดี” เขาอารมณ์เย็นลงแล้วเชียวนะ แต่เพราะสายน้ำผึ้งฤทธิ์มากบวกกับเรื่องที่ได้รู้เมื่อครู่ เลยอยากลองสักครั้ง เธอมีดีแค่ไหน ถึงได้ทำให้ประพันธ์เอ่ยปากขอหย่ากับบ่อเงินบ่อทอง

      “ไม่นะ...ปล่อยฉันนะ!” หวีดร้องเสียงหลง สองมือจับขอบระเบียงและฝืนตัวเอาไว้ ไม่ยอมเดินตามแรงลากจูงของคนตัวใหญ่ ทว่าเรี่ยวแรงที่น้อยกว่าบวกกับความกลัวตกลงไปกระแทกกับพื้นซึ่งยังคงหลงเหลืออยู่ ทำให้เธอทานไว้ไม่ได้ ถลาหัวตุงคว้างไปจนกระแทกเข้ากับกายแกร่ง ก่อนถูกช้อนขึ้นบ่ากว้าง

     “ปล่อยฉันนะคุณภาสวร! ปล่อย!” เสียงสุดท้ายแทบไม่ได้ออกจากปาก ด้วยในหูได้ยินเสียงเนื้อปะทะเนื้อ พร้อมด้วยความเจ็บที่สะโพก จนน้ำตาอุ่นร้อนไหลอาบสองแก้ม

       “ถ้าขืนทำฤทธิ์ใส่อีก ฉันจะโยนเธอทิ้งข้างล่าง”