จอมสวาทมาเฟีย/ วศิธารา

จอมสวาทมาเฟีย/ วศิธารา/ วาว บุ๊คคลับ/ 239– 160

หญิงสาวขยับพลิกตัวอย่างสบายเหมือนนอนอยู่บนปุยนุ่นอย่างมีความสุข

แต่แสงแดดในยามเช้าของวันให ม่ก็ส่องปะทะเข้าที่ใบหน้าสวย

ผ่านทางกลีบม่านสีครีมที่เปิดอยู่ ทำให้แพขนตากลมกะพริบถี่

เพื่อปรับสายตา ก่อนที่จะยกมือเรียวขึ้นขยี้เปลือกตาเล็กน้อย

พลันเมื่อดวงตากลมเบิกกว้างเธอก็เห็นวิวสวยที่อยู่ตรงหน้า…

ตึกสูงใหญ่ที่ตั้งเรียงรายซ้อนกันอยู่ทับฉากหลังที่เป็นภูเขาสูง

แสงพระอาทิตย์ยามเช้าส่องประกายทอแสงส่องเหมือนดังความฝัน

“สวยจัง” เสียงหวานเอ่ยขึ้นกับภาพที่เห็นผ่านระเบียง
“ชอบเหรอ” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นตามหลังก่อนที่ดวงหน้าหวานจะหันไปตามเสียงนั้น

แล้ววินาทีนั้นเองหญิงสาวก็ได้เห็นเห็นชายร่างสูงสง่า สวมสูทดำยืนอยู่ข้างประตูบานใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลากับแววตาเย็นชาคล้ายรูปปั้นที่งดงามราวกับเทพบุตร

แต่นิ่งเฉยเหมือนไร้ชีวิต ถึงแม้ผิวสีขาวจัดของใบหน้าจะยังเห็นเส้นเลือดฝาด

ที่ไหลเวียนพอบ่งบอกให้รู้ว่าเขามีชีวิตไม่ใช่เพียงรูปปั้น

แต่ดวงตาคมกริบคู่นั้นก็ช่างน่ากลัวและทรงอำนาจราวกับมีมนตร์สะกดให้ค้นหา