เล่ห์รักอริร้าย / ปภาดา *มือ2 หุ้มปกใสฟรี

เล่ห์รักอริร้าย / ปภาดา / อินเลิฟ / 219 - 155 *มือ2 หุ้มปกใสฟรี

กานติมาร้องครางแผ่วในลำคอ ไม่แน่ใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตนเอง

และยิ่งไม่แน่ใจว่ากำลังฝันไปหรือเปล่าหล่อนนิ่วหน้าแล้วขยับแขนของตน

ที่สงสัยเหลือเกินว่าทำไมมันถึงได้ขึ้นไปอยู่เหนือศีรษะ

แล้วก็เหมือนกับมีใครคนหนึ่งกดแขนทั้งสองข้างของหล่อนไว้

‘กดเหรอ? ทำไมถึงมีคนกดเราได้ล่ะ ก็เราอยู่ใน... ม่านรูด’

ม่านรูด... กับเจ้านายหนุ่มรูปงามมหาเศรษฐีซาตาน!

เพราะเหตุบังเอิญในคืนนั้น ‘กานติมา’ เลขาฯสาวแสนพยศต้องถูกคนที่หล่อนขยะแขยงที่สุด

พล่าผลาญพรหมจรรย์โดยไม่เจตนาทั้งๆที่เขา ‘วาคิน’ เจ้านายหนุ่มจอมอหังการและหยิ่งทระนง

แถมยังชอบดูแคลนว่าคนอื่นต้อยต่ำกว่าตัวเอง
และยังมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมว่าหน้าตาอันหล่อเหลากับความร่ำรวยที่เขามี
จะทำให้ผู้หญิงทั้งโลกเต็มใจมานอนสยบอยู่แทบเท้า...แสนจะเกลียดชังในตัวหล่อนไม่ต่างกัน

นี่ถ้าหากว่าเขาข่มขืนหล่อน มันคงง่ายกว่านี้กับการที่หล่อน

จะโกรธแค้นและด่าทอเขา!แต่ชายหนุ่มกลับมอบความรู้สึกอันแสนวิเศษให้ 

แถมเขายังทำให้หล่อนรู้สึกต้องการมากขึ้นกว่าเดิมเสียด้วย

วาคิน... ชายหนุ่มไม่มีวันลืมความแค้นที่มีต่อหล่อนในอดีต ในส่วนลึกของจิตใจเขา

ยังระลึกอยู่เสมอว่า กานติมาคือผู้หญิงเฉิ่มเชยปราศจากความสวย

ที่เป็นสาเหตุให้ใบหน้าของเขาต้องมีแผลเป็นติดไปจนชั่วชีวิตดังนั้นเมื่อสบโอกาส

ที่หล่อนก้าวเข้ามาสมัครงานในบริษัทของเขา มหาเศรษฐีหนุ่มหัวใจเถื่อน

ก็ตั้งปณิธานเอาไว้ว่าจะต้องชำระแค้นให้สาสม!
แต่ชายหนุ่มเองไม่มีทางรู้เลยว่า วิธีการชำระแค้นที่ว่านั้น เขาจะต้องใช้ร่างกาย

และอารมณ์พิศวาสของตนเองเป็นเครื่องมือทำให้หญิงสาวต้องมาศิโรราบ

หมอบกราบลงตรงหน้า และพรากพรหมจรรย์จนย่อยยับลงไปกับมือ!

“กลัวฉันเหรอกานติมา” เขาถามพลางยิ้มเยาะใส่หน้า
“ฉันไม่กลัวคุณค่ะ แต่ฉันไม่ใช่เลขาฯที่สนองตัณหาของเจ้านายบ้ากาม” 
วาคินย่างสามขุมเข้าไปหา แล้วต้อนให้หล่อนถอยไปจนชนกับตู้เก็บเอกสารด้านหลัง 
เขาเท้าแขนคร่อมร่างหล่อนตรึงไว้กับตู้เอกสาร พร้อมกับจับแขนทั้งสองข้างของหล่อนแนบชิดกับบานประตูตู้เหนือศีรษะ 
“ปล่อยนะคุณวาคิน ฉันไม่ใช่เลขาฯที่มีหน้าที่ให้ความสุขเจ้านายหรอกนะ!”
“นี่สินะเรื่องที่ทำให้เธอกลัวฉันได้” เขาสัพยอกอย่างเป็นต่อ “แต่จะบอกอะไรให้นะกานติมา 
ฉันไม่เคยนึกพิศวาสเธอเลยสักนิด แม้ว่าเธอจะอวบอิ่มและสวยกว่าเมื่อก่อน 
แต่ว่าถ้านี่เป็นสิ่งที่ทำให้เธอหวาดหวั่นต่อฉันได้ ฉันก็คงต้องขอบคุณในคำแนะนำของเธอจริงๆ”
สิ้นเสียงบอก ชายหนุ่มก็ก้มลงหาซอกคอของหล่อนพร้อมกับทำให้ผิวเนื้อบริเวณลำคอด้านข้างของหล่อนเป็นรอยจ้ำสีแดง
“โอ๊ะ... หยุดนะคุณวาคิน!”
“ทำให้ฉันหยุดสิ... กานติมา”
“อย่านะวาคิน อย่าทำแบบนี้!” หล่อนร้องสั่งเขามากกว่าจะเป็นคำขอร้อง
“หยุดฉันให้ได้สิ” 
“หยุดเถอะวาคิน อย่าทำแบบนี้เลย…”
“ทำให้ฉันหยุดให้ได้สิกานติมา...”