เจ้าสาวบริสุทธิ์ / ดอกเข็มสีม่วง

เจ้าสาวบริสุทธิ์ / ดอกเข็มสีม่วง / Venus / 270 – 162

พิชยุทธ..ยิ่งรักมากก็ยิ่งเจ็บมาก เพราะฉะนั้นชาตินี้จะไม่จขอรักใครอีกแล้ว

โดยเฉพาะเด็กใจแตกที่แกล้งทำเป็นใสซื่อ ทำไมคนอย่างเขาจะแยกไม่ออก

ระหว่างเสแสร้งกับไร้เดียงสาจริงๆ ในเมื่องครั้งนึง เขาเคยรักผู้หญิงแบบนี้มาก่อน

นันทิตา..อนาคตของเธออาจต้องดับวูบไปแล้วในวั้นนั้นหากไม่ได้เขา

เขาจึงเป็นทั้งผู้มีพระคุณและคนที่เธอรักหมดใจ

แต่สำหรับเขา เธอคงเป็นแค่ผู้หญิงไร้ค่าที่เอาไว้ใช้ระบายอารมณ์เท่านั้น

บางครั้งเขาแสนดีและอบอุ่นจนเธอหวั่นไหว แต่บางทีเขาก็ร้ายจนเธอต้องมีน้ำตา / 

"หึๆ นึกว่าอะไร ที่แท้ก็เรื่องนี้เองหรอ ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอไม่ได้รักฉัน ..

ก็ดี เธอไม่ได้รักฉัน ฉันก็ไม่ได้รักเธอ ไม่มีความรักมีแต่ความไคร่ล้วนๆ"

มือหนากระชากสาบเสื้อชุดนอนของเธอออกจากกันจนกระดุมหลุดกระเด็นไปหลายเม็ด

กดปลายจมูกและริมฝีปากไปบนผิวเนื้อขาวนวลเนียนที่ปรากฏตรงหน้า

สูดดมกลิ่นหอมและลองลิ้มชิมรสความหวานของผิวกายสาวที่เนียนนุ่มน่าหลงไหล

นันทิตานอนนิ่ง น้ำตาไหลเป็นสาย เรือนกายสั่นสะท้าน แม้เขาคือคนที่เธอรัก

แต่มันเจ็บปวดเหลือเกินที่เขาไม่ได้ทำแบบนี้กับเธอด้วยความรัก

หรือคิดจะทะนุถนอมเธอเลยแม้แต่น้อย....